وقتی می‌گوییم روانشناسی ورزشی، از چه چیزی صحبت می‌کنیم؟
روانشناسی ورزشی رشته‌ای است که بر چگونگی تأثیر عوامل روان‌شناختی بر ورزش، عملکرد ورزشی، ورزش و فعالیت بدنی تمرکز دارد؛ بررسی می‌کند که چگونه ورزشکاران می‌توانند از اصول روانشناسی برای افزایش عملکرد و سلامت روان خود استفاده کنند.
روانش‌شناسی ورزشی با تمرکز بر فرد، به ورزشکار کمک می‌کند تا تمرکز، اعتماد به نفس و انگیزه خود را بهبود ببخشد؛ با فراگیری تکنیک‌ها اضطراب خود را مدیریت کنند و هم‌زمان راهبردهایی را برای کنترل فشار و انعطاف پذیر ماندن بیاموزد.
از طرفی، در کنار کمک کردن به فرد، با تمرکز بر ارتباطات بین افراد به بهبود تیم و انسجام درون آن کمک می‌کند.
این اقدامات هم برای ورزشکاران آماتور و هم حرفه‌ای قابل استفاده هستند؛ هم‌زمان برای کسانی که آسیب دیده‌اند و امکان فعالیت بدنی را ندارند.
ذهن‌آگاهی، تصویرسازی، مدیریت زمان و تشکیل شبکه‌های حمایتی از جمله موارد کاربردی در این حوزه هستند.
روانشناسی ورزش سوارکاری از جهاتی تکنیک‌های مشابهی دارد اما قطعاً به دلیل ویژگی‌های منحصر آن، بر کمک به سوارکاران برای بهبود عملکرد، مدیریت اضطراب و ایجاد ارتباط قوی با اسب‌هایشان نیز متمرکز می‌شود؛ همین‌طور جنبه‌های ذهنی و عاطفی اسب‌سواری نیز از دیگر نقاط تمرکز آن است:
تکنیک هایی مانند تجسم و هدف‌گذاری به سوارکاران کمک می کند تا از نظر ذهنی برای مسابقات و جلسات تمرینی آماده شوند.
استراتژی‌هایی برای تقویت اعتماد به نفس و غلبه بر ترس‌ها، مانند ترس از زمین خوردن یا آسیب دیدن. روش‌هایی برای افزایش تمرکز و حفظ تمرکز در طول سواری، که برای ارتباط مؤثر با اسب بسیار مهم است.
یادگیری مدیریت احساساتی مانند ناامیدی، اضطراب و هیجان برای حفظ یک رفتار آرام و متین درک و بهبود ارتباط غیرکلامی بین سوار و اسب که اغلب به عنوان «رقص عصبی» neural dance توصیف می‌شود.
درباره رقص عصبی به زودی بیشتر می‌نویسیم.